Smoczogóry - 00 - Poszarpane granie (2004)

Jak wiadomo, czarty własnych dusz nie mają, dlatego są na ludzkie bardzo
łase. Latały więc po Smoczogórach na skrzydłach wichrów i srodze ludzi
prześladowały, dusze im wykradając. Najgorzej zaś działo się w Jasionce,
która leżała blisko Czartaka, siedziby kusicieli.
Czarty były podstępne i każdego górala podchodziły inaczej. Juhas
Koreda spotkał swojego na łące, tuż po przebudzeniu z popołudniowej
drzemki - a był to czart nudy, uprzykrzenia i gnuśności. Odtąd młodemu
góralowi wszystko zbrzydło. Chciał się nawet obwiesić z tego
nieszczęścia. Ale jak sobie pomyślał, ile rzeczy musiałby zrobić, by do
tego obwieszenia doszło, to machał ręką i znów zastygał na progu.
Tymczasem pośrodku zimy na znękaną Jasionkę spadło nowe zło - potężna
kurniawa, po której ludzie zaczęli tracić pamięć. Wtedy właśnie na
prośbę przybranej matki Koreda postanowił zmierzyć się ze swym czartem i
wyruszyć do królestwa dziwożon, aby ocalić Jasionkę od zagłady.
Wit Szostak tworzy filozoficzną baśń o rzeczach najbardziej
istotnych, czerpiąc z tradycji młodopolskiej oraz prastarej obrzędowej
kultury gór, w szczególności legend huculskich. Opisuje społeczności
głęboko zanurzone w mit i magiczne pojmowanie rzeczywistości oraz świat,
w którym tradycja nie została jeszcze spisana i funkcjonuje w baśniach,
opowieściach i pieśniach.
[Agencja Wydawnicza Runa, 2004]